Als moeder van een zorgintensief kind draag je elke dag een rugzak die zwaarder is dan de meeste mensen kunnen voorstellen. Er zijn zorgen, afspraken, gesprekken met artsen en therapeuten, gebroken nachten en de constante alertheid die nooit echt uitgaat. En toch… verwachten we vaak van onszelf dat we sterk, positief en veerkrachtig moeten blijven.

Maar wat als je dat even niet bent?

We leven in een tijd waarin “positief denken” bijna een verplichting lijkt. Alsof je pas goed bezig bent wanneer je elke tegenslag meteen ombuigt naar iets leerzaams of moois. Natuurlijk kan het helpen om de lichtpuntjes te zien, maar er zit ook een gevaar in: we leren onszelf af om verdriet, vermoeidheid of boosheid te voelen. En dat terwijl juist die emoties ons iets te vertellen hebben.

Herkenbare momenten

Misschien herken je dit:

• Je hebt de hele nacht wakker gelegen omdat je kind onrustig was, en overdag moet je toch weer door.
• Je zit in de wachtkamer van het ziekenhuis en hoort voor de zoveelste keer dat er “nog geen duidelijkheid is”.
• Je hoort vriendinnen praten over hun vakantieplannen, terwijl jij alleen denkt: “Hoe krijg ik überhaupt een dag geregeld zonder zorgen?”

Op zulke momenten kan het voelen alsof de wereld te zwaar is. Alsof je tekortschiet. Alsof je de enige bent die het niet meer trekt. Maar dat klopt niet: dit gevoel hoort erbij.

Het nut van je slecht voelen

Slecht voelen is niet hetzelfde als falen. Het is een signaal van je lichaam en je hart dat er iets aandacht nodig heeft. Misschien is je grens bereikt. Misschien ben je gewoon doodmoe. Misschien heb je verdriet dat er nu even uit moet. Als je dat gevoel direct wegdrukt, hoop je het alleen maar op – en dat kost nog meer energie.

Sta jezelf toe om soms een dag te hebben waarop je denkt: “Vandaag is gewoon zwaar. Punt.”
Dat betekent niet dat je opgeeft. Het betekent dat je mens bent.

Hoe laat je het er zijn?

• Gun jezelf de ruimte om te huilen na een slechte nacht, zonder je meteen groot te houden.
• Mopper tegen je partner of een vriendin over die eindeloze administratie of de zoveelste afspraak.
• Schrijf op wat je voelt na een teleurstellend gesprek met een arts.
• Herinner jezelf eraan: dit gevoel blijft niet voor altijd. Het mag er vandaag zijn, en morgen kan het alweer anders voelen.

Uiteindelijk kom je er weer uit

Het gaat er niet om dat je in je verdriet of boosheid blijft hangen. Het gaat erom dat je het durft toe te laten. Juist door het te erkennen, kun je daarna weer ruimte maken voor kracht, liefde en de mooie momenten die er óók zijn.

Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Je hoeft niet altijd alles te dragen met een glimlach.
Soms is de grootste kracht dat je eerlijk durft te zeggen: “Vandaag gaat het even niet.”

En weet je? Dat is helemaal oké.